«∞: αποκατάσταση» του Βασίλη Αμανατίδη
Μία συγκλονιστική ποιητική μαρτυρία από τη χώρα των ζωντανών. | Εκδόσεις Νεφέλη
Την Πέμπτη 24 και το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου, στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών της Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε το καινούριο βιβλίο ποίησης του Βασίλη Αμανατίδη «∞: αποκατάσταση», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νεφέλη.
Η παρουσίασή του βιβλίου έγινε με την ομώνυμη 50λεπτη νέα περφόρμανς του ποιητή και της Ομάδας Μαύρος Γάντζος, και, κατόπιν, μέσα από μια συγκινητική και συγκινημένη συζητηση με μαθήτριες και μαθητές του από τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής του ΙΑΝΟΥ «Το Σύμπαν της Ποίησης (Ποίηση Α)» και «Ποίηση Β: Ξετυλίγοντας το σύμπαν του εαυτού μας» (βλ. φωτογραφίες).Τέλος φόρμας
Μετά το υμνημένο από κριτική και κοινό «μ_otherpoem: μόνο λόγος» και το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών «εσύ: τα στοιχεία», στο νέο βιβλίο ποίησης του Βασίλη Αμανατίδη παρακολουθούμε –πάνω απ’ το χείλος του τέλους– εκείνο που μένει πέρα από το γενετήσιο τραύμα, τη φθορά και τον θάνατο: τη ζωή ολόλαμπρη παρ’ όλη την απώλεια με, παρόλο τον σπαραγμό, μια δοξαστική αίσθηση γιορτής, σχεδόν νίκης.
Τον καιρό της κόβιντ απαγόρευσης και της ανθρωποπαύσης, η μητέρα –πλέον ηλικιωμένη, άρρωστη και κατάκοιτη–, ξάφνου μάρτυρας και ευαγγελίστρια των δικών της Παθών, περνά σιγά σιγά σαν την κλωστή μέσ’ από τη βελόνα προς την άλλη μεριά: μετατοπίζεται, αυτονομείται και αναδεικνύεται –έστω τώρα– σε ποιήτρια των δικών της ποιημάτων, στα οποία πλέον όλα τα πράγματα μεταμορφώνονται. «Φυσιοδαμαστές» και ταξιθέτριες είναι τώρα συνάδελφοί της σε αυτό το αθέατο θέατρο θεραπείας του θανάτου. Επίσης οι δύο υπέροχοι Στέφανοι, η διπλανή κυρία Μήλιου, η ροζ αζαλέα, ο στρατηγός, ο βασιλιάς και ο κυνηγός με το μυστηριώδες πολυσέλιδο και τα μικρά θηράματα ζωάκια που ζουν κυνηγημένα στο φωτιστικό, ο Αγησίλαος ο τραυματιοφορέας, και τόσοι άλλοι, ενώ κανείς δεν εκπλήσσεται που ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Διονύσιος Σολωμός παρακολουθούν με αγωνία από τις διαστάσεις τους την άνιση μάχη της πορείας της υγείας της.
Ένα βιβλίο και μία περφόρμανς ποίησης (για τους χαμένους και τους ζωντανούς μας, την Τιτανομαχία με τους προγόνους την γλωσσική καταγωγή μας, μια μητέρα-γλώσσα, και την αποκατάσταση της αγάπης), που υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο στον θάνατο. Στόχος: ο στοχαστικός και σωματικός τρόπος του προσωπικού και του πολιτικού, η ποίηση ως βιωματικό και ως πληθυντικό γεγονός.
Από το 2010, ο Βασίλης Αμανατίδης παρουσιάζει τα βιβλία του στο κοινό, μέσα από περφόρμανς στην Ελλάδα και το εξωτερικό (σε συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Σοφίας Καρακάντζα και την ομάδα «Μαύρο Γάντζο», αλλά και με τη μουσικό και σκηνοθέτιδα Μαριάνα Βογιατζή), αξιοποιώντας χειροποίητα υλικά, τη σύγχρονη τεχνολογία και τη συνέργεια των υπόλοιπων τεχνών. Αυτό ήταν το Πρώτο επιτελεστικό Σχεδίασμα από ένα work in progress τριών σχεδιασμάτων, που θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα και θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του 2023.
Ο νέος ποιητής και κριτικός Αργύρης Δούρβας, που μαθήτευσε στους σεμιναριακούς κύκλους στην Ποίηση με τον Β. Αμανατίδη, μεταφέρει τις εντυπώσεις του από την performance στο blog του Ποίηση αλλιώς.
[...] Αν στο πρώτο βιβλίο επικρατούσε μια ανάγκη του δημιουργού να ψαύσει το τραύμα και να βιώσει τον αποχωρισμό από τη μητρική αγάπη ως πένθος, σε αυτό το δεύτερο βιβλίο η μητέρα προσεγγίζεται ως μια ευκαιρία επανένωσης με τη μητρική μορφή μέσω μιας αγάπης αντι-εξουσιαστικής, που δεν οικειοποιείται αλλά δωρίζει, μιας αγάπης που δεν αντιμάχεται αλλά παραδίδεται δίχως όρους στον άλλο. Σε αυτό το νέο βιβλίο του, ο Βασίλης Αμανατίδης, δημιουργεί μια γλώσσα που προσπαθεί να προσεγγίσει την άβυσσο της ασθένειας και του επικείμενου θανάτου, μια γλώσσα που ανασκάπτει την αλήθεια του ανθρώπινου πόνου και της ανημπόριας. Μα πάνω από όλα ο Αμανατίδης δημιουργεί μια γλώσσα όπου το μητρικό στοιχείο μετατρέπεται το ίδιο σε μια γλώσσα μελωδική, παιγνιώδη, κάποτε ρυθμική, μια γλώσσα που επουλώνει και καθησυχάζει ακόμη και όταν εκφέρει τον μεγαλύτερο τρόμο. [...]
[...]Ο Αμανατίδης, μαζί με τους συνεργάτες του καταφέρνει να δημιουργήσει μια παράσταση διάρκειας 50 λεπτών όπου ο χρόνος παγώνει και γίνεται μια τρυφερή στιγμή συνάντησης του ποιητή με την αγωνιώδη κραυγή της μάνας. Ωστόσο, η παράσταση όπως και το βιβλίο δεν είναι ένα ημερολόγιο πένθους αλλά μια δήλωση υπέρ της ζωής. Το έργο αρθρώνει έναν μετα-μπεκετικό λόγο που μέσα στην υπαρξιακή αγωνία, την ασθένεια, την κατάρρευση του νοήματος αφήνει πόρους για να αναδυθεί ένα αίσθημα λύτρωσης, ένα αποτύπωμα αγάπης.
Το κείμενο ολόκληρο μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ (https://poetry-or-not.blogspot.com/2022/02/blog-post_27.html?fbclid=IwAR066wdDJSvHXmK8fHWTPm5EjVYuYtySJwy_fo3Msi9TM2NlHo8Opkd6l2w)
Ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, περφόρμερ. Γεννήθηκε το 1970 στην Έδεσσα. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία της τέχνης («Λόγος και Εικόνα στα χρόνια του Μοντερνισμού – Η ελληνική περίπτωση του Οδυσσέα Ελύτη»). Εργάστηκε ως εικαστικός επιμελητής στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, και δίδαξε ιστορία τέχνης και λογοτεχνία στη Δραματική Σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. και σε άλλες σχολές. Πρωτοδημοσίευσε ποίηση το 1991 στο περιοδικό Εντευκτήριο, από τις εκδόσεις του οποίου εκδόθηκε το 1999 το πρώτο του βιβλίο ποίησης Υπνωτήριο – Εννιά νυχτικές παραβολές. Από τότε έχει εκδώσει άλλα οκτώ βιβλία ποίησης. Ασχολείται με τη διδασκαλία της ποίησης ως δημιουργικής γραφής (μέσα από τη διοργάνωση μαθημάτων και σεμιναρίων στην Ελλάδα και στην Κύπρο), καθώς και με την επιμέλεια εικαστικών εκθέσεων και εκδηλώσεων λόγου και επιτέλεσης. Ποίηση και πεζογραφία του έχει δημοσιευτεί στα κυριότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ δημοσιεύει δοκίμια και κριτική ποίησης σε εφημερίδες, λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Είναι σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Εντευκτήριο [όπου διατηρεί τη στήλη «μπονζάι» κριτικών «1x3x201 (λέξεις)»], μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού [φρμκ] (https://frmk.gr) και της διαδικτυακής πλατφόρμας Greek Poetry Now (www.greekpoetrynow.com), και εμπνευστής-επιμελητής του –ατελείωτου– ψηφιακού πρότζεκτ λ_ink (https://fairead.net/link). Από το 2014 είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ποίησης, ενώ κείμενά του έχουν μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε περιοδικά και ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Διδάσκει στον ΙΑΝΟ μέσω zoom...
Το διπλό νοσοκομειακό κρεβάτι είναι έργο του Δημήτρη Φράγκου (2002)
Για τα ηχητικά τοπία, χρησιμοποιήθηκαν θραύσματα από το έργα Έξι τραγούδια σε ποίηση του T. S. Eliot («Death by Water») του Γιάννη Χρήστου και από τον ελληνικό εθνικό ύμνο
Ο Βασίλης Αμανατίδης και ο Μαύρος Γάντζος θα ήθελαν να ευχαριστήσουν για τη βοήθειά τους τ@: Ηλία Αμανατίδη, Περικλή Δουβίτσα, Μαντώ Καμάρα, Θούλη Μισιρλόγλου, Δημήτρη Φράγκο. Επίσης, τις/τους συμμετέχουσες/οντες στα σεμινάρια «Το σύμπαν της Ποίησης» και «Ποίηση Β» του ΙΑΝΟΥ για την εδώ παρουσία και την πάντοτε αγάπη.
Το Σχεδίασμα Α αφιερώνεται στην Αλκμήνη και τον Δαμιανό.
Site: https://nefeli.fairead.net/amanatidis
Σελίδα του βιβλίου στο fb: https://www.facebook.com/-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-103733088663640
Συντελεστές: Βασίλης Αμανατίδης (ποίηση / σύλληψη) | Σοφία Καρακάντζα (σκηνοθεσία / φωτισμοί) | Βασίλης Αμανατίδης, Μαριάνα Βογιατζή, Σοφία Καρακάντζα (performance) | Μαριάνα Βογιατζή (ηχητικά τοπία / ήχος) | Ράνια Εμμανουηλίδου (εικαστική ιδέα) | Μαντώ Καμάρα (μακιγιάζ) | Απόστολος Ρίζος (οπτική επικοινωνία) | Sofia Camplioni Photography (φωτογραφίες) | Μαύρος Γάντζος (οργάνωση παραγωγής)
