Η τελευταία φυγή

Ήταν μια συνηθισμένη, ζεστή μέρα του Ιουλίου. Τελείωσε τη δουλειά και πήρε τον δρόμο για το σπίτι. Τράβηξε τα μανίκια της προς τα κάτω και προχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι. Το τηλέφωνο που χτύπησε δεν το σήκωσε. Πάλι η μάνα της θα ήθελε να της πει τα δικά της -τσακώνονταν πολύ τελευταία, δεν άντεχαν η μία την άλλη. Πώς έγιναν έτσι; Σταμάτησε σ’ ένα περίπτερο κι αγόρασε ένα μπουκάλι τζιν και μια κούτα τσιγάρα. Μόλις έφτασε σπίτι ακούμπησε τα πράγματα στο γραφείο και τα ξαναπήρε αμέσως. «Δεν επιτρέπεται να αφήνω πράγματα στη μεριά του» σκέφτηκε. Κι έπειτα θυμήθηκε ότι ο άντρας της δε μένει πια εκεί κι άνοιξε το μπουκάλι.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι, πήρε το μαχαίρι από το κομοδίνο και ήπιε την πρώτη γουλιά. Από το ηχείο του λάπτοπ ακουγόταν το «run» του Einaudi. Μέσα στην παραζάλη ποτού και πιάνου τα κοψίματα στα χέρια άρχισαν να αυξάνονται και να βαθαίνουν. Συνήθεια ετών αυτή η τελετουργία. Ένα μούδιασμα που το ήξερε καλά απλώθηκε σ’ όλο της το σώμα. Το κάψιμο στους καρπούς, μόνη υπενθύμιση ότι ήταν ακόμη ζωντανή.

Ούτε που κατάλαβε πότε ήπιε την τελευταία σταγόνα. Το αίμα στα χέρια της δεν την τρόμαξε. Την τρόμαξε όμως όταν δεν μπόρεσε να το σταματήσει. Ποτέ της δεν είχε σκεφτεί τον τρόπο που θα πεθάνει, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτός: μόνη στο διαμέρισμα με τη γάτα της. Δεν ήθελε να τη βρουν μετά από τέσσερις μέρες, όπως βρήκαν το ζευγάρι των γέρων δίπλα.

Η διαδρομή με το ταξί ήταν σύντομη, αλλά ώσπου να φτάσει οι επίδεσμοι είχαν μουσκέψει και ζαλιζόταν. Σωριάστηκε στην είσοδο των επειγόντων. Σκοτάδι.

Τα φώτα στο νοσοκομείο ήταν λευκά κι έντονα και την πονούσαν στα μάτια. Ξάπλωσε κουρασμένη πίσω. Η επίδραση του αλκοόλ είχε αρχίσει να περνάει. Παρατήρησε τα σωληνάκια στο χέρι της, το ψυχρό δωμάτιο, τον ορό που της μέτραγε τον χρόνο. Τακ, τακ, τακ. Μαζί και την ψυχή της. Σήκωσε το τηλέφωνο. «Μπαμπά; Νομίζω πως χρειάζομαι βοήθεια». Κι έκλεισε τα μάτια.

Οι νοσοκόμοι μπήκαν τρέχοντας στο δωμάτιο.

Στατιστικά, περίπου 1 στα 100 άτομα τραυματίζει τον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο. Οι γυναίκες που το επιχειρούν είναι περισσότερες από τους άντρες. Ένα πρόσωπο που αυτοτραυματίζεται, δεν επιθυμεί οπωσδήποτε να σκοτώσει τον εαυτό του, αλλά βρίσκεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο να πραγματοποιήσει απόπειρα αυτοκτονίας, αν δεν λάβει βοήθεια.